Dziewięciu piłkarzy "Czarnych Koszul", dwa lata wcześniej brało aktywny udział w Powstaniu Warszawskim.
"Po zdobyciu tytułu mistrza Polski o Polonii pisano 'Feniks z popiołów'. Ale to nie trwało długo. W czasie poszukiwań szpiegów i dywersantów, zimnej wojny i ciągłego zagrożenia ze strony odwetowców władza ludowa wolała postawić w Warszawie na kluby pewniejsze ideologicznie, wojskowe i milicyjne" - mówił PAP Stefan Szczepłek, dziennikarz.
"Wkrótce zmieniono nawet nazwę Polonii na Kolejarz. W roku 1952 piłkarze zdobyli Puchar Polski, ale spadli z ligi. Na 42 lata. Tułali się po drugich i trzecich ligach, a mimo to stadion przy Konwiktorskiej pozostawał salonem Warszawy, której już nie było" - podkreślił pasjonat piłki nożnej.
Konspiracyjne Mistrzostwo Warszawy
W lipcu 1943 r. drużyna piłkarska Polonii wywalczyła konspiracyjne Mistrzostwo Warszawy. - Uprawianie sportu było zabronione przez okupanta. Cóż to jednak dla młodych Polaków, którzy kochali piłkę nożną, a bunt przeciwko okupantom mieli we krwi, przekazywany z pokolenia na pokolenie - wspominał na łamach portalu dzieje.pl uczestnik rozgrywek Leszek Rylski.
Wśród kibiców konspiracyjnych meczów Polonii można było często zobaczyć popularnego aktora Adolfa Dymszę, który od lat był wierny tej drużynie. Dymsza, zanim utrwalił swoją pozycje wybitnego komika, grał w klubie Polonia.
Rozgrywki warszawskiej ligi piłki nożnej trwały do wybuchu Powstania. Latem 1944 r. na terenie Warszawy funkcjonowało w warunkach konspiracji ponad 50 drużyn. Niektóre kluby miały również drużyny juniorów.
(PAP, Polonia Warszawa)
gn/