Położony na linii wschód-zachód kanał jest ważnym elementem sieci szlaków żeglugi śródlądowej zachodnich Niemiec, ponieważ umożliwia transport z portów morskich położonych u ujścia Wezery (Brema-Bremerhaven) do Zagłębia Ruhry - czytamy na stronie niemieckiej Federalnej Administracji Dróg Wodnych i Żeglugi (WSV).
Poprzez rzekę Hunte, która jest dopływem Wezery, a następnie Kanał Nadbrzeżny statki mogą dopłynąć do kanału Dortmund-Ems. To szlak żeglugowy który łączy uchodzącą do Morza Północnego rzekę Ems z węzłem żeglugi śródlądowej w Dortmundzie. Z tego miasta, poprzez rozbudowany system kanałów statki mogą dopłynąć do Renu, a następnie do największych portów morskich Europy: Rotterdamu i Antwerpii.
Kanał jest klasyfikowany jako droga wodna kategorii IV. Jest żeglowny dla śródlądowych statków motorowych o długości 100 m, szerokości 11,45 m i dopuszczalnym zanurzeniu 2,5 m - informuje na swojej stronie WSV. Ma dwie śluzy, w Oldenburgu i Doerpen.
Budowa kanału trwała od 1921 do 1935 roku i bazowała na poszerzeniu powstałego jeszcze w XIX wieku kanału Hunte-Ems, który nie spełniał już wymogów nowoczesnej żeglugi. Kanał ma znaczenie nie tylko transportowe, służy też jako kanał odwadniający otaczające ten teren torfowiska wysokie. Torf był początkowo głównym towarem przewożonym kanałem.
W kwietniu 1945 r. dowodzona przez gen. Stanisława Maczka polska 1 Dywizja Pancerna brała udział w forsowaniu Kanału Nadbrzeżnego podczas ostatniej, skierowanej na północ, ofensywy aliantów na zachodzie Niemiec. Polscy żołnierze próbowali zdobyć silnie obsadzony przez Niemców kanał z marszu, co początkowo się nie udało. Niemiecką obronę kanału przełamano 19 kwietnia, po ściągnięciu dodatkowych jednostek artylerii i dzięki wsparciu lotnictwa. Żołnierze gen. Maczka poszli dalej na północ, by 6 maja zająć bazę niemieckiej marynarki wojennej w Wilhelmshaven.
Rozbudowa Kanału Nadbrzeżnego, w tym powiększenie jego dwóch śluz została wpisana do planu inwestycji w szlaki żeglugi śródlądowej w ramach niemieckiego programu inwestycji w federalną infrastrukturę transportową do 2030 roku. (PAP)
kgr/