Naukowcy z NASA odkryli wielką dolinę na Merkurym

Naukowcy użyli obrazów uzyskanych przez sondę MESSENGER, aby opracować mapę topograficzną powierzchni Merkurego. Dzięki temu odkryto istnienie szerokiej doliny na powierzchni planety - podała amerykańska agencja kosmiczna.

PAP/EPA © 2016 / Johns Hopkins University/Carnegi / epa03595858 A handout image made available by Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory/Carnegie Institution of Washington through NASA on 22 February 2013 shows a view of Mercury that was produced by using images from the color base map imaging campaign during the robotic NASA spacecraft 'MESSENGER's primary mission. NASA said these colors were not what Mercury would look like to the human eye, but rather the colors enhance the chemical, mineralogical, and physical differences between the rocks that make up Mercury's surface. EPA/Johns Hopkins University/Carnegie Institute/HANDOUT HANDOUT EDITORIAL USE ONLY Dostawca: PAP/EPA. PAP/EPA © 2016 / Johns Hopkins University/Carnegi

Nowo poznana dolina na Merkurym ma ponad 1000 km długości, 400 km szerokości i 3 km głębokości. Ciągnie się do krateru Rembrandt, będącego jednym z największych i najmłodszych niecek uderzeniowych na powierzchni planety.

Merkuriańska „wielka dolina” jest mniejsza od marsjańskiej Valles Marineris, ale większa od Wielkiego Kanionu w USA oraz głębsza od Wielkich Rowów Afrykańskich. W przeciwieństwie do tej ostatniej struktury, nie została utworzona w wyniku odsuwania się płyt tektonicznych, jest natomiast efektem globalnej kontrakcji podczas kurczenia się pojedynczej płyty tektonicznej.

Naukowcy przypuszczają, że najbardziej prawdopodobnym wytłumaczeniem powstania „wielkiej doliny” jest deformacja najbardziej zewnętrznej warstwy skorupy planety jako reakcji na globalne kurczenie się. Ochładzanie się wnętrza Merkurego spowodowało, że pojedyncza zewnętrzna płyta planety ulega deformacjom. Na obszarze „wielkiej doliny” skały ze skorupy są wypychane ku górze, a dno wnoszącego się obszaru opadło na dół.

„Znamy przypadki takich procesów geologicznych na Ziemi, zarówno w przypadku płyt oceanicznych, jak i kontynentalnych, ale tutaj mamy do czynienia z pierwszym przypadkiem takiego procesu dostrzeżonego na Merkurym” - skomentował Tom Watters ze Smithsonian National Air and Space Museum, główny autor publikacji, która ukazała się w „Geophysical Research Letters”. (PAP)

cza/ mrt/