Ciosy mamutów przyrastają z roku na rok podobnie jak pnie drzew. Analizując koncentrycznie ułożone słoje drzewa, można np. dowiedzieć się czy rok był suchy, czy deszczowy.
W ciosach mamutów również zapisane są informacje. Okazuje się bowiem, że analiza izotopów takich pierwiastków jak stront czy tlen, które zawarte są w kościach mamutów, pozwala poznać, gdzie dany mamut przebywał.
Poszczególne obszary na mapie mają bowiem swoje promieniotwórcze „odciski palców”. Dopasowanie profilu izotopów w ciosach mamuta do profilu izotopów w otoczeniu mówi o tym, że zwierzę przebywało i żerowało na danym obszarze.Izotopową mapę prehistorycznej Alaski, która posłużyła jako punkt odniesienia, opracowano wcześniej na podstawie analizy uzębienia niewielkich gryzoni. Zwierzęta te nie przemieszczały się na duże odległości.
W ich zębach zatem zachował się lokalny profil izotopowy.Mamut, którego cios analizowano w trakcie najnowszych badań, był samcem – na co wskazuje jego DNA – zamieszkiwał Alaskę 17 tys. lat temu, żył zaś 28 lat. Kieł mamuta pochodzi z University of Alaska Museum of the North w Fairbanks. Jak dotąd niewiele wiadomo było na temat wędrówek mamutów włochatych.
Najnowsze badania są zatem pod tym względem przełomowe. „Mamut w trakcie swojego życia odwiedził wiele części Alaski. Jest to niesamowite, gdy weźmie się pod uwagę, jak wielki jest to obszar” – opisuje współautor badań, Matthew Wooller z University of Alaska Fairbanks (USA).
Uwzględniając dane izotopowe oraz ukształtowanie terenu, naukowcy odtworzyli tydzień po tygodniu wędrówkę zwierzęcia po Alasce. Co ciekawe, okazało się, że w wieku 15 lat zwierzę najprawdopodobniej musiało odłączyć się od stada.
Nagle bowiem zmienia się wzorzec izotopowy. Podobne usamodzielnienie się obserwuje się dzisiaj u słoni.Kolejny dramatyczny okres nadszedł tuż przed śmiercią zwierzęcia. Analiza izotopów azotu wskazuje, że w trakcie ostatniej swej zimy mamut prawdopodobnie głodował.Więcej: https://news.uaf.edu/study-takes-unprecedented-peek-into-life-of-17000-year-old-mammoth/ (PAP)