450 lat temu urodził się Caravaggio. Okoliczności śmierci artysty do dziś są tajemnicą

Jak wielu innych twórców mistrz z Neapolu zaczynał od rysowania martwych natur, następnie skupił się na portretach. Pierwsze znane dzieła to „Chłopiec z koszem owoców” i „Chory Bachus”, które uznawane są za autoportrety.

Taka teoria dotyczy wielu obrazów artysty. Do najbardziej imponujących zalicza się stworzony tuż przed śmiercią obraz „Dawid z głową Goliata”. Według ekspertów obie postacie to autoportrety ukazujące artystę za młodu jako Dawida i w dojrzałym wieku, jako Goliata. 

Jednak twórczość Caravaggia nie ogranicza się do portretów. Specjalizował się w malarstwie wielkoformatowym, jego dzieła często zdobiły ściany kościołów.

Styl artysty odbiegał od norm renesansowych. Odchodził od statycznych figur oraz jasnych barw, korzystał z intensywnych, ciemnych kolorów. Odważnie stosował światłocień, co nadawało scenom biblijnym wyrazu i dotąd nieosiągalnej dynamiki.

Caravaggio jeszcze za życia cieszył się uznaniem i zawsze miał zlecenia oraz opiekę mecenasów. Talent i pracowitość szły w parze z kontrowersyjnym trybem życia. Pomimo dobrego pochodzenia, malarzowi daleko było do dworskich manier. Słynął z awanturniczych zachowań, uchodził za osobę niebezpieczną dla otoczenia. 

Przełomowym wydarzeniem była jedna z licznych bójek w 1606 roku, trakcie której artysta zamordował swojego oponenta. Perspektywa więzienia lub utraty życia z początku nie odbiła się na jego zachowaniu. Podróżował po największych włoskich miastach, czemu towarzyszyły liczne konflikty. W 1610 roku pojawiły się informacje o jego śmierci.

Okoliczności, w jakich zginął malarz do dziś pozostają niejasne. Pierwsza hipoteza zakładała zemstę ze strony licznych wrogów, jednak nikt nie był w stanie wskazać konkretnych nazwisk lub powiązań. Pojawiły się też spekulacje jakoby artysta zmarł w wyniku zatrucia często występującym w składzie farb ołowiem.

Inne teorie zakładały śmierć będącą następstwem jednej z licznych chorób, jakie dziesiątkowały populacje w baroku. Przez wiele lat zwłoki artysty nie zostały odnalezione, przez co wyniki dochodzeń sprowadzały się do spekulacji. 

Dopiero w 2010 roku w kościele we włoskim Porto Ercole badacze znaleźli ciało, które w ich mniemaniu należy do barokowego malarza. Szczątki poddano licznym badaniom DNA i testom węglowym. Jednak na tym etapie stwierdzenie jaki los spotkał artystę wciąż jest niemożliwe.

Autorka: Klaudia Grzywacz