Dotykowe ekrany są obecnie powszechnie stosowane. Przy tym jednak są to miejsca, które wyjątkowo lubią przenoszone na dłoniach różnorodne bakterie. Dlatego coraz intensywniej poszukuje się sposobów, aby utrzymać tego rodzaju powierzchnie wolne od zagrożeń mikrobiologicznych.
Regularne czyszczenie nie zawsze jest wykonalne, a przy tym ma ograniczoną skuteczność.
Potrzebne są przezroczyste, działające przez długi czas i bez dodatkowych zabiegów, powłoki – podkreślają specjaliści z Instytutu Nauk Fotonicznych w Katalonii.
Hiszpańscy badacze stworzyli taką właśnie warstwę, wykorzystując miedź – od dawna znaną ze swoich antybakteryjnych właściwości (https://www.nature.com/articles/s43246-024-00472-w). Wykorzystywano ją już z tego powodu np. do produkcji klamek czy poręczy.
Jednak wykonane z miedzi powłoki są, co do zasady nieprzezroczyste, a przy tym ze względu na wysokie przewodnictwo elektryczne, zaburzają reakcje ekranu na dotyk.
Badacze zaprojektowali jednak pozbawioną tych wad powierzchnię pokrytą miedzią nałożoną w formie specjalnych nanocząstek.
Najpierw na szklaną powierzchnię nałożyli bardzo cienką – mierzącą 3,5 nm grubości warstwę miedzi (nanometr to jedna milionowa milimetra). Potem techniką termicznego wyżarzania uformowali wspomniane cząstki.
Uzyskana powierzchnia jest prawie w 80 proc. przezroczysta, neutralna pod względem barwy, nie wpływa na elektryczne właściwości ekranu i jednocześnie zabija bakterie.
Dodatkowe pokrycie związkami krzemu zapewniło dodatkową ochronę i wytrzymałość powłoki.
Testy pokazały, że nawet w niemal pozbawionych wilgoci warunkach, w ciągu dwóch godzin niszczy ona 99,9 proc. bakterii Staphylococcus aureus (gronkowca złocistego).
„To doskonały przykład produktu posiadającego wiele pożądanych cech przy zoptymalizowanej aktywności przeciwmikrobiologicznej, która działała w suchych warunkach testowych na dotykowych ekranach. Naszym celem było pokazanie związków między biologiczną aktywnością i fizycznymi atrybutami oraz wskazanie kierunków dla dalszych badań” – mówi dr Wageesha Senaratne współautorka wynalazku.
„Choć potrzebne są dalsze badania, aby uzyskać komercyjny produkt, to krok we właściwą stronę, który przybliża nas do możliwości powszechnego korzystania przeciwbakteryjnych ekranów” – dodaje jeden z badaczy, Prantik Mazumder.(PAP)
Autor: Marek Matacz
kgr/