2024-11-07 17:19 aktualizacja: 2024-11-08, 14:11
Nagroda im. Ryszarda Kapuścińskiego. Fot. PAP
Jury Nagrody PAP im. Ryszarda Kapuścińskiego przedstawiło w czwartek finalistów w czterech kategoriach: tekst, audio, wideo i fotografia. Gala finałowa 6. edycji odbędzie się 26 listopada w Studiu Koncertowym Polskiego Radia w Warszawie.
Polska Agencja Prasowa ustanowiła Nagrodę im. Ryszarda Kapuścińskiego w 2010 r., aby promować wartości bliskie zarówno samej agencji, jak i patronowi wydarzenia. Przyznawano ją w latach 2010-15. Po kilkuletniej przerwie, w 2024 r. zostanie ona przyznana po raz szósty.
"Otwartość na świat i ludzi, wrażliwość na ich problemy, empatia, a przy tym niezwykła umiejętność syntezy oraz poparta olbrzymią wiedzą zdolność wyciągania wniosków — te cechy Ryszarda Kapuścińskiego to zarazem podstawowe wartości stojące u podstaw naszej inicjatywy. Laureatami Nagrody są twórcy, którzy nie tylko opisują fakty, ale też umieją dostrzec w nich szersze zjawiska i mechanizmy, tak jak czynił to najsłynniejszy PAP-owiec" - wskazał szef Polskiej Agencji Prasowej Marek Błoński.
Przedsięwzięcie spotkało się z pozytywnym przyjęciem rodziny Ryszarda Kapuścińskiego. Jego córka, Rene Maisner, zgodziła się być honorową przewodniczącą kapituły Nagrody.
"PAP to instytucja, z którą ojciec był bardzo związany przez wiele lat. Myślę, że byłby szczęśliwy, wiedząc, że taka Nagroda została pomyślana. Bardzo cieszy, że zostanie ona wznowiona, że to była tylko czasowa przerwa" - powiedziała Rene Maisner.
Jury Nagrody PAP im. Ryszarda Kapuścińskiego pod honorowym przewodnictwem jego córki Rene Maisner i jego wieloletniego przyjaciela Mirosława Ikonowicza wyłoniło już finalistów we wszystkich czterech kategoriach. Zainteresowanie konkursem i liczba nadesłanych zgłoszeń zaskoczyła organizatorów projektu.
Nagroda PAP im. Ryszarda Kapuścińskiego przyznawana jest w czterech kategoriach, które obejmują pełne spektrum współczesnego dziennikarstwa: tekst, audio, wideo i fotografię.
Pierwszą kategorię stanowią materiały tekstowe: artykuły, relacje, reportaże, materiały informacyjne opublikowane w prasie lub w internecie — z wyłączeniem książek.
Drugą kategorią są materiały audio - reportaże, programy radiowe i podcasty.
W trzeciej kategorii — wideo - zgłaszać można było filmy dokumentalne, reportaże, programy lub pojedyncze odcinki, podcasty wideo, autorskie kanały tematyczne.
Ostatnią kategorię stanowią fotografie. Regulamin konkursu dopuszcza przesłanie do trzech plików zdjęciowych ilustrujących wydarzenie, z których kapituła konkursu wybierze, w jej ocenie, najlepsze.
Do konkursu zgłoszono materiały, które wcześniej nie otrzymały żadnej nagrody głównej. Dopuszczalne są wyróżnienia i nagrody specjalne. Dodatkowo, w kategoriach tekst, audio i wideo przyjęto materiały, które ukazały się od 1 września 2023 do 31 sierpnia 2024 r. W przypadku kategorii foto przyjmowane są zdjęcia wykonane w okresie od 1 września 2023 r. do 31 sierpnia 2024 r.
Uroczysta gala finałowa Nagrody PAP im. Ryszarda Kapuścińskiego odbędzie się 26 listopada w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie.
Przewodniczącym kapituły 6. edycji Nagrody PAP im. Ryszarda Kapuścińskiego jest redaktor naczelny PAP Wojciech Tumidalski. Funkcję honorowych przewodniczących pełnią Rene Maisner - córka Ryszarda Kapuścińskiego, oraz Mirosław Ikonowicz - przyjaciel legendy polskiego reportażu, związany z PAP od 1953 r.
W skład kapituły weszli również: Michał Żakowski, Cezary Łazarewicz, Witold Naturski, Karolina Lewicka, Wojciech Jagielski, Maciej Hamela, Jarosław Gugała, Wojciech Grzędziński, Andrzej Grygiel, Anna Dudzińska i o. Tomasz Dostatni.
Nominacje w kategorii tekst
Kaja Puto za artykuł "Bohaterstwo, punktualność, korupcja. Rzecz o ukraińskiej kolei" ("Krytyka Polityczna", 25 czerwca 2024 r.). Autorka zastanawia się: "Czym jest dziś ukraińska kolej? Drugą armią i symbolem oporu? Reformującą się z trudem spółką, która umie w storytelling? Czy skorumpowanym potworem, który nie dba o pracowników?".
Kaja Puto to dziennikarka i redaktorka zajmująca się tematyką Europy Wschodniej, migracji i nacjonalizmu. Współpracuje z mediami polskimi i zagranicznymi jako freelancerka. Jest związana z Krytyką Polityczną, stowarzyszeniem reporterów Rekolektyw i stowarzyszeniem n-ost – The Network for Reporting on Eastern Europe. To absolwentka MISH UJ, studiowała też w Berlinie i Tbilisi. W latach 2015-2018 była wiceprezeską wydawnictwa Ha!art.
W tej samej kategorii nominowano Bartka Sabelę za tekst "Kraina obiecana" ("Pismo. Magazyn Opinii", sierpień 2024 r.). Przedstawia on historie zwykłych ludzi, które giną w sporze o kształt polskiej i europejskiej polityki migracyjnej. Nadal mało wiemy o tym, skąd przychodzą, co przeżyli i dlaczego decydują się na tak ryzykowną podróż. Nie wiemy, co dzieje się z tymi, którym się udało.
Bartek Sabela to podróżnik, fotograf, reporter, jako autor książek debiutował w 2013 r. książką "Może (morze) wróci" (wyd. Bezdroża) o Uzbekistanie i ginącym Morzu Aralskim, która została nagrodzona Bursztynowym Motylem oraz Nagrodą Magellana. W październiku 2015 r. ukazała się jego druga książka, "Wszystkie ziarna piasku" (wyd. Czarne), o Saharze Zachodniej, ostatniej afrykańskiej kolonii, wyróżniona Afrykasem 2015 przez Fundację Afryka Inaczej i nominowana do Nagrody "Newsweeka" im. Teresy Torańskiej. W kwietniu 2017 r. wydał trzecią książkę, "Afronauci" (wyd. Czarne) – reportaż o pewnym Zambijczyku, który 50 lat temu chciał zostać pierwszym człowiekiem na Księżycu, a w marcu 2023 r. ukazał się jego reportaż o przemysłowej hodowli zwierząt "Wędrówka tusz" (wyd. Czarne), za który otrzymał nagrodę główną w konkursie Grand Press na Książkę Reporterską Roku 2023. Sabela pisał także teksty o Demokratycznej Republice Konga, Kenii, Algierii, Bhutanie, Mauretanii, Nigrze oraz Polsce m.in. dla magazynów "Duży Format", "Kontynenty", "Podróże" i "Pismo".
W kategorii tekst nominowany jest również Maciej Czarnecki za reportaż o Somalii "Badżadżem pod wiatr" ("Duży Format", 12 lutego 2024 r.).
Maciej Czarnecki to dziennikarz działu zagranicznego "Gazety Wyborczej", korespondent tego dziennika przed wyborami w USA w 2020 roku. W swojej pracy reporterskiej tropił losy Afrykanerów w Gruzji, w Nigrze rozmawiał z mieszkańcami marzącymi o emigracji do Europy, kibicował nawróconemu gangsterowi w Danii, przepytywał zwolenników brexitu w Wielkiej Brytanii. Autor książek "Dzieci Norwegii" (wyd. Czarne, 2016, za którą otrzymał Nagrodę MediaTory 2017 w kategorii ObserwaTOR) i "Skandynawia halal. Islam w krainie białych nocy" (wyd. Agora, 2019). Absolwent prawa i antropologii kulturowej na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika, stypendysta amerykańskiego World Press Institute (2017).
Kolejny nominowany tekst to "Zdejmijmy z Odry czarny kir. Instrukcja naprawy rzek dla nowej władzy" Katarzyny Kojzar (OKO.press, 24 grudnia 2023 r.). "W reportażu pokazuję, jakie są największe wyzwania w kwestii rzek, zapobieganiu ich zatruwania i wymierania życia wodnego. W 10 punktach i w 10 opowieściach pokazuję, co powinno być priorytetem i co pomoże uchronić rzeki przed katastrofami" - napisała o swoim reportażu Kojzar, absolwentka Uniwersytetu Jagiellońskiego i Polskiej Szkoły Reportażu, która w OKO.press zajmuje się przede wszystkim tematami dotyczącymi ochrony środowiska, praw zwierząt, zmiany klimatu i energetyki. Autorka książki "Profesor Skalski. Uczeń Religi. Lekarz od cudów" (wyd. Muza, 2016).
W gronie nominowanych znalazła się też Anna Pamuła za ""Nie trzeba się drzeć, tylko przeć". Dobry poród to w Polsce ciągle los szczęścia" (OKO.press, 24 marca 2024 r.), która pisze o patologiach na polskich oddziałach położniczych.
Pamuła pisała m.in. dla "Gazety Wyborczej", "Parents" we Francji i "Time’a" w USA. Jest autorką książek "Polacos. Chajka płynie do Kostaryki" (wyd. Czarne, 2017) i "Wrzenie. Francja na krawędzi" (wyd. Agora, 2020). Jej najnowsza książka reporterska "Mamy do pogadania" (wyd. Agora, 2023) traktuje o macierzyństwie na świecie i stygmatyzacji związanej ze zdrowiem reprodukcyjnym kobiet. Współpracuje jako redaktorka i lokalna producentka z Martyną Wojciechowską. Razem z Martą Frej tworzy projekt "Tabubabki". Jest stypendystką Pulitzer Center i IWMF (International Women's Media Foundation). Mieszka we Francji.
Nominacje w kategorii fotografia
Autorem pierwszej nominowanej fotografii - "Grzegorz Braun zgasił świece chanukowe w Sejmie" - jest Beata Zawrzel. Wykonano ją 12 grudnia 2023 r., gdy poseł Konfederacji Grzegorz Braun zgasił za pomocą gaśnicy proszkowej chanukowe świece.
"W Sejmie jak co roku odbyło się zapalenie świecy chanukowej. Nagle poseł Braun wyszedł z gaśnicą proszkową. Myślałam, że coś się stało, jestem lekarzem, więc ruszyłam, żeby pomóc. Okazało się, że atakuje Chanukiję, czyli symbol religijny, rzecz dla mnie ważną, więc stanęłam mu na drodze. Wtedy prysnął mi gaśnicą w twarz" — powiedziała w rozmowie z TVN24 lekarka Magdalena Gudzińska-Adamczyk, która znalazła się w kadrze zdjęcia wykonanego chwilę po skandalicznym zachowaniu parlamentarzysty przez Beatę Zawrzel.
Autorka pisze o sobie "Jestem fotografką freelancerką. Fotografowałam najważniejsze wydarzenia w kraju i za granicą: kryzys uchodźcy na granicy między Węgrami, Serbią i Chorwacją w 2015 roku, Światowe Dni Młodzieży w Krakowie, konferencje klimatyczne ONZ, kryzys uchodźczy w Polsce po inwazji Rosji na Ukrainę, szczyty NATO czy wyścigi Formuły 1". Fotograficzka z Krakowa jest laureatką Nagrody im. Erazma Ciołka.
Drugą nominowaną fotografię - "Pogrzeb po latach" - wykonał Olek Knitter.
Absolwent Studium Fotografii Artystycznej w Gdańsku oraz Policealnej Szkoły Sztuk Pięknych w Bydgoszczy, laureat Grand Press Photo Olek Knitter uchwycił w obiektywie dramatyczną scenę przygotowań do pogrzebu ponad 700 osób zamordowanych przez niemieckich okupantów w Dolinie Śmierci w Chojnicach. Ich szczątki odnaleziono w latach 2020-2024.
Trzecia fotografia to "Dolina Śmierci w Chojnicach" Daniela Frymarka.
Inne ujęcie z badań archeologicznych i śledztwa prokuratorów IPN w Dolinie Śmierci w Chojnicach wykonał miejscowy fotograf Daniel Frymark. "Mam na swoim koncie wiele prestiżowych nagród, m.in. Grand Prix National Geographic, główną nagrodę Polskiego Konkursu Fotografii Sportowej oraz po kilka wyróżnień BZ WBK Press Foto i Gdańsk Press Photo. Interesują mnie nie tylko fotoreportaże – chętnie wykonuję również fotografię studyjną, portretową i biznesową" - napisał autor na swojej stronie internetowej.
Czwarte nominowane zdjęcie - "Wygrana!" - wykonał Adam Warżawa.
Na liście zdjęć nominowanych do Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego nie zabrakło fotografii, która ukazuje sportowe emocje na igrzyskach olimpijskich w Paryżu. Na zdjęciu Adama Warżawy pod tytułem "Wygrana!" reprezentantka Polski Aleksandra Jarecka cieszy się ze zwycięstwa po walce o brązowy medal drużynowego turnieju szpadzistek z Chinami. 31 lipca 2024 r. 28-letnia zawodniczka krakowskiego AZS-AWF wraz z Martyną Swatowską-Wenglarczyk, Renatą Knapik-Miazgą i Alicją Klasik wywalczyła pierwszy w historii medal dla polskich szpadzistek. Autor zdjęcia - gdański fotograf - od lat współpracuje z Polską Agencją Prasową.
Piąta nominowana fotografia to "Wojna domowa w Sudanie" Aleksandry H. Kossowskiej.
Patron nagrody przez lata poruszał serca czytelników wstrząsającymi relacjami z toczących się w Afryce wojen i konfliktów. Jednym z zapalnych punktów jest Sudan. W latach 2009-2013 trwała tam wojna plemienna. Od 14 kwietnia 2024 r. toczą się walki między armią a formacją paramilitarną RSF. Według danych z ONZ na skutek konfliktu dach nad głową co najmniej 6 mln osób. Pół miliona osób zbiegło do sąsiedniego Czadu, kilkaset tysięcy - do Egiptu, tysiące wyemigrowało do Etiopii, a ok. 600 tys. przebywa w obozach dla uchodźców w południowym Sudanie.
Na dramatycznym zdjęciu Aleksandry H. Kossowskiej "Wojna domowa w Sudanie" widzimy jedną z tysięcy młodych ofiar sudańskiego konfliktu. 20-letni Juma uciekł z rodziną z Chartumu. Bliscy pozostawili go w obozie Mangateen w pobliżu Dżuby - sparaliżowany nie mógł się samodzielnie poruszać. Autorka, absolwentka Wydziału Archeologii i Dziennikarstwa UW działa jako freelancerka dokumentująca ruchy migracyjne i klęski żywiołowe.
Nominacje w kategorii audio
1. "Bunt. Decydujący bój o ziemię", odcinek 1: "Niewidzialni, niesłyszalni" Adriana Bąka. Jest to kilkuodcinkowa dźwiękowa wyprawa przez różne kontynenty i opowieść o ludziach, którzy odpowiadają za produkcję żywności, oraz o ich stosunku do ziemi, której jest coraz mniej. Jest to również próba odpowiedzi na pytania: dlaczego w tak wielu miejscach w krótkim czasie dochodzi do protestów rolników i kto za nie odpowiada? Skąd ten bunt? Kto tak naprawdę rządzi dziś światem?
Adrian Bąk w Radiu 357 zajmuje się sprawami międzynarodowymi. Można go usłyszeć w autorskiej audycji "Niewidzialne światy" i magazynie "Daleki zasięg". Porusza tematy społeczne związane z ludźmi i ich codziennymi sprawami, bo, jak sam mówi: "Wielka światowa polityka zawsze zaczyna się od pojedynczej historii człowieka".
2. "Bitwa o Downing Street" Adama Dąbrowskiego. Brytyjczycy wybrali zmianę, po 14 latach znów triumfuje lewica. To opowieść o Królestwie tuż po historycznych wyborach. Nie tylko o wielkiej polityce, ale też o historii i kulturze. Autor oddaje głos ludziom z każdego zakątka kraju. Stara się pokazać, jak ciekawa jest Wielka Brytania, unikając zbytniej powagi.
Adam Dąbrowski jest korespondentem Polskiego Radia w Wielkiej Brytanii. Od wielu lat relacjonuje i komentuje to, co dzieje się na Wyspach. Jest wnikliwym obserwatorem życia politycznego i społecznego oraz tego, co dzieje się w brytyjskiej kulturze.
3. "Przedwojnie" Macieja Miłosza. Za postprodukcję podcastu odpowiada Bartosz Dąbrowski. Czy grozi nam wojna? Czy zobaczymy czołgi na Podlasiu? Na ile realny jest w najbliższym czasie atak jądrowy Rosji? Jak może zareagować NATO na inwazję na któreś z państw Sojuszu? Na te pytania szuka odpowiedzi autor reportażu.
Maciej Miłosz jest dziennikarzem, od lipca br. pracuje w dziale gospodarczo-biznesowym "Rzeczpospolitej". Wcześniej przez 12 lat pracował dla "Dziennika Gazety Prawnej", związany był m.in. z "Życiem Warszawy" oraz tygodnikiem "Uważam Rze". Podcast "Przedwojnie" emitowany jest w Radiu TOK FM.
4. "Po." Magdaleny Skawińskiej i Urszuli Żółtowskiej-Tomaszewskiej. Sprawą Lizy, brutalnie zgwałconej Białorusinki, żyła cała Polska. W wyniku napaści i odniesionych obrażeń kobieta zmarła. 6 marca 2024 r. ulicami Warszawy przeszedł marsz pamięci dla Lizy.
Magda Skawińska od dwudziestu lat pracuje w Studiu Reportażu i Dokumentu Polskiego Radia. Jest laureatką nagród i wyróżnień, m.in. "Melchiorów", SDP i Grand Press, Białej Kobry na Festiwalu Mediów "Człowiek w Zagrożeniu" oraz nagrody Reporterzy – Reporterom, którą ufundowali dziennikarze relacjonujący strajk w Stoczni Gdańskiej. Urszula Żółtowska-Tomaszewska również pracuje w Studiu Reportażu i Dokumentu Polskiego Radia. Zajmuje się reportażem społecznym, zrealizowała też wiele materiałów o tematyce morskiej. Jest laureatką nagród i wyróżnień, m.in. SDP oraz konkursów radiowych "Polska i Świat".
5. "Przy granicy, a jakby na wojnie" Bartosza Panka. Trzy mieszkanki polsko-białoruskiego pogranicza mówią o tym, jak na ich życie wpływa kryzys humanitarny wywołany obecnością uchodźców, którzy nie mogą przekroczyć granicy. Opowiadają o tym, co zmienił mur w pasie przygranicznym, i o tym, jakie lęki uruchamia pobyt w miastach wojska i służb mundurowych.
Bartosz Panek jest dziennikarzem radiowym i reporterem. Połowę dotychczasowego życia spędził przed mikrofonem, najdłużej w Programie 2 Polskiego Radia. Autor setek audycji oraz kilkudziesięciu reportaży i dokumentów, z których wiele prezentowano także we Włoszech, Francji, Chorwacji i Wielkiej Brytanii. Laureat Prix Italia, jednego z najważniejszych wyróżnień dla twórców radiowych na świecie.
Nominacje w kategorii wideo
1. "Krąg Putina. Tajemnice rosyjskich majątków w Europie" - Ewa Galica. Dwa lata po pełnoskalowym ataku Rosji na Ukrainę i wprowadzeniu sankcji na najbogatszych rosyjskich oligarchów Ewa Galica, autorka reportażu filmowego wyemitowanego w TVN 24, postanowiła sprawdzić, czy rzeczywiście stracili oni swoje wille i jachty i "kto stoi za miliardami wyprowadzonymi z Rosji".
Ewa Galica jest scenarzystką i dziennikarką "Superwizjera" TVN. Jest znana m.in. jako autorka scenariusza i reżyserka zrealizowanego w 2023 r. dla TVN, nagradzanego reportażu filmowego "Wagnerowcy. Najemnicy Putina". W 2020 r. zrealizowała we Włoszech film dokumentalny "COVID-19. Świat w zagrożeniu".
2. "Szkoła Ziobry" - Kacper Sulowski. To dwuczęściowy reportaż telewizyjny o zawłaszczeniu publicznego majątku przez otoczenie byłego ministra sprawiedliwości.
Kacper Sulowski jest dziennikarzem prasowym i telewizyjnym. Od stycznia 2022 r. reporter programu "Czarno na białym TVN 24". Wcześniej związany był z "Gazetą Wyborczą". Trzykrotnie nominowany do nagrody Grand Press - w 2019 r. za reportaż o księdzu katechecie oskarżonym o wykorzystanie 13 dziewczynek w podwarszawskim Legionowie, w tym samym roku nominację do tej nagrody, ale w kategorii wywiad, Sulowski otrzymał za rozmowę pt. "Szczur nigdy nie będzie koniem" z dziennikarzem niemieckiego "Der Spiegel" o odradzającym się nacjonalizmie za Odrą), oraz w 2020 r. nominowany w kategorii news. Jest też autorem zbioru reportaży "Z miłości. Portrety polskich domów" wyd. Harde, 2020). W listopadzie 2021 r. książka znalazła się w finale nagrody Grand Press w kategorii Reporterska Książka Roku. W 2023 r. razem z Zuzanną Bukłahą opublikował w wyd. Agora reportaż kryminalny pt. "Ostatni".
3. "Król amfetaminy. 'Breaking Bad' po polsku" - Bertold Kittel. Bohater filmu dokumentalnego wyprodukowanego przez TVN 24 Ryszard Jakubczyk to bezwzględny i niebezpieczny przestępca, który wykorzystał swoją znajomość chemii i zbudował wiele narkotykowych fabryk. "Policje całego świata uważają, że produkował jedne z najgroźniejszych i najbardziej śmiercionośnych środków odurzających" - podkreślono w opisie.
Bertold Kittel jest dziennikarzem śledczym związanym z dziennikiem "Rzeczpospolita", a od 2007 r. z TVN, gdzie przygotowuje reportaże do programu "Superwizjer". W 2001 i 2006 r. był laureatem nagrody Grand Press w kategorii dziennikarstwo śledcze. W 2018 r. został Dziennikarzem Roku w plebiscycie miesięcznika "Press". W 2018 r. był współautorem szeroko komentowanego reportażu o polskich neonazistach wyemitowanego przez "Superwizjer" TVN, za który otrzymał Nagrodę Radia ZET im. Andrzeja Woyciechowskiego. Podczas gali Grand Press 2021 został uhonorowany nagrodą Dziennikarza 25-lecia. Jest też autorem książek "Mafia po polsku" (Dom Wydawniczy PWN, 2013) i "System. Jak mafia zarabia na śmieciach" (Dom Wydawniczy PWN, 2013).
4. "Nic nie czuję" - Anita Bugajska i Janusz Schwertner. To film dokumentalny wyprodukowany przez redakcję Onetu ukazujący zapaść polskiej psychiatrii dziecięcej i równocześnie opowieść o tym, co siedzi w głowach młodych Polaków. "Martyna, Oliwka, Kordian i Wiktor jako dzieci byli pacjentami polskich szpitali psychiatrycznych. Podczas walki z chorobą wraz z najbliższymi konfrontują się z bezdusznym systemem psychiatrii dziecięcej" - napisano w opisie filmu.
Anita Bugajska jest reżyserką i scenarzystką filmową. Była autorką scenariusza wyprodukowanego w 2012 r. krótkometrażowego filmu fabularnego "48H TV". Janusz Schwertner jest dziennikarzem, publicystą i autorem książek. W 2021 r. zdobył European Press Prize za reportaż pt. "Miłość w czasach zarazy", w którym przedstawił druzgocący obraz polskiej psychiatrii dziecięcej. Był czterokrotnie laureatem Grand Press (w roku 2018, 2020 i dwukrotnie w 2022). W latach 2013–23 pracował w portalu Onet.pl. Publikował także m.in. w "Playboyu" i magazynie "Esquire". W latach 2016–2018 był zastępcą redaktora naczelnego portalu Polska ma Sens. W latach 2021–2022 prowadził audycję "Status" w Newonce.radio. W 2017 r. wraz z Andrzejem Gajcym otrzymał nagrodę im. Dariusza Fikusa za "dziennikarstwo najwyższej próby" za tekst pt. "Onet ujawnia: jak Mateusz Kijowski wystawiał faktury KOD-owi". W 2021 r. ponownie otrzymał to wyróżnienie. Od 2023 r. jest dyrektorem programowym Grupy Iberion oraz redaktorem naczelnym portalu Goniec.pl.
5. "Szwedy. Serial dokumentalny" - Robert Kowalski. W serialu dokumentalnym OKO.press przedstawiono historię jednego plutonu ze 130. Kijowskiego Batalionu Obrony Terytorialnej. Rządzą nim rugbyści, a sama nazwa plutonu pochodzi od nazwiska jednego z żołnierzy, szeregowca Dimy Szwedcowa. "Za sprawą brawurowych akcji krążą o nich legendy. Razem z operatorem Romanem Buczko (ostatnio z Tarasem Ibragimovem i Pawłem Sierpińskim) towarzyszę im z kamerą od 93. dnia wojny (29 maja), od ofensywy pod Charkowem w 2022 r." - napisał autor.
Robert Kowalski jest dziennikarzem radiowym i telewizyjnym, producentem, reżyserem filmów dokumentalnych. Pracował m.in w Polskim Radiu i "Panoramie" TVP 2. Był redaktorem naczelnym programu "Pegaz" i szefem publicystyki kulturalnej w TVP 1. Współpracował z "Krytyką Polityczną", gdzie przeniósł program "Sterniczki" zdjęty z Radiowej Jedynki. W latach 2017-24 związany z OKO.press, gdzie tworzył cykl "Kamera OKO.press", m.in. na polsko-białoruskiej granicy, za co został nagrodzony przez Grupę Granica i w Ukrainie, gdzie wyjechał po rosyjskiej agresji.(PAP)
mr/ dki/ miś/ mhr/ ał/
