52 lata temu wyemitowano pierwszy odcinek „Latającego cyrku Monty Pythona”

2021-10-05 16:45 aktualizacja: 2021-10-05, 18:47
Członkowie Monty Pythona (od lewej) Eric Idle, John Cleese, Terry Gilliam, Michael Palin i Terry Jones, fot. PAP/EPA/DANIEL LEAL-OLIVAS
Członkowie Monty Pythona (od lewej) Eric Idle, John Cleese, Terry Gilliam, Michael Palin i Terry Jones, fot. PAP/EPA/DANIEL LEAL-OLIVAS
Fani komedii nie potrafią wyobrazić sobie tego gatunku bez legendarnego sześcioosobowego zespołu. "Latający cyrk Monty Pythona" dziś uznawany za klasykę brytyjskiego humoru powstał na bazie nieskonkretyzowanego pomysłu.

Monty Python to grupa komediowa, która już od 52 lat cieszy się niegasnącą popularnością. W jej skład wchodziło sześciu artystów, którzy zajmowali się zarówno pisaniem skeczy, jak i odgrywaniem scenek. Występowali głównie w filmach i w telewizji, jednak kilkakrotnie pojawili się na scenach w USA.  

Jak powstał Monty Python?

Początki grupy sięgają 1968 roku, kiedy to scenarzyści piszący dla znanego brytyjskiego komika Davida Frosta postanowili zgłosić własny pomysł programu. John Cleese, Terry Jones, Eric Idle, Graham Chapman, Terry Gilliam i Michael Palin udali się na spotkanie z władzami BBC. Jak sami wspominają, nie potrafili powiedzieć, na czym polegał ich zamysł i co zamierzają przedstawić. Mimo braku konkretów udostępniono im studio i sprzęt telewizyjny. „Latający cyrk Monty Pythona” miał swoją premierę 5 października 1969 roku na BBC 1.

Absurd brytyjskiej komedii

Specyfika humoru Monty Pythona opiera się na odejściu od konwencjonalnego podejścia do konstrukcji skeczy. Komicy zrezygnowali z puenty, scenki często urywają się w niespodziewanym momencie i widz zostaje przeniesiony w zupełnie inne miejsce akcji. Szczególnym czynnikiem, który definiował komizm Pythonów był absurd. Widzowie szybko zdali sobie sprawę z tego, że w trakcie oglądania programu należy spodziewać się wszystkiego.

Najsłynniejsze skecze Monty Pythona

Hiszpańska inkwizycja, która zwalcza heretyków poprzez tortury z wykorzystaniem miękkich poduszek. Sklep z serami, w którym nie ma sera. Restauracja, w której każda potrawa zawiera mielonkę. To tylko niektóre z pythonowskich skeczy, do jakich chętnie powracają fani na całym świecie. O popularności skeczu o „Martwej papudze” najlepiej świadczy to, że gdy po raz pierwszy został zaprezentowany na żywo, publiczność słowo w słowo wygłaszała kwestie Johna Cleese’a i Michaela Palina razem z aktorami.


Monty Python zaskakiwał również formą wizualną. W 1969 roku wprowadzono w Wielkiej Brytanii kolorową telewizję, co nadało obrazowi nieznaną dotąd jakość. Dzięki temu kreatywne animacje autorstwa Terry’ego Gilliama pozostają wizytówką programu. Stanowiły nieznaną dotąd formę łącznika między scenami. Oryginalny sposób przenoszenia miejsca i czasu akcji pozwoliła na łamanie kolejnych norm, co jak zawsze przychodziło Pythonom z lekkością.

Artyści z Monty Pythona występowali razem do 1974 roku, później niejednokrotnie współpracowali ze sobą przy różnych projektach. W swoim dorobku mają cztery pełnometrażowe filmy, cztery sezony „Latającego cyrku” oraz liczne występy na żywo. Polscy widzowie poznali ich twórczość dzięki tłumaczeniom autorstwa Tomka Beksińskiego. Wpływ Monty Pythona na kulturę jest istotny do tego stopnia, że od nazwy grupy powstało określenie „pythoneska”, które definiuje humor oparty na absurdzie.

Autorka: Klaudia Grzywacz